Άρθρο του Τάσου Οικονομόπουλου,
Μέλος της Ε.Ε. Π.Ο.Ε.-ΥΠ.ΠΟ.

Εδώ και αρκετό καιρό ξεκίνησε η συζήτηση για το νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα.
Οι προθέσεις και οι σκέψεις για μείωση του μισθολογικού κόστους δημιουργεί βάσιμες υποψίες για περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων.

Η διαπίστωση για τις μισθολογικές ανισότητες και τα ακραία επιδόματα σε σχέση με εργασιακούς ρόλους υποκρύπτουν πολιτικές προθέσεις περικοπής μισθών.

Η υπάρχουσα μισθολογική κατάσταση είναι σίγουρα άδικη και άνιση, για παράδειγμα ο καταληκτικός μισθός στο ΥΠΠΟ είναι μικρότερος από τον εισαγωγικό στο Υπουργείο Οικονομικών για την ίδια εκπαιδευτική βαθμίδα.

Ο όρος ενιαίο μισθολόγιο ισχύει μόνο για το βασικό μισθό.

Από εκεί και πέρα το μέγεθος της διαφοροποίησης συναρτάται από τα υπάρχοντα επιδόματα.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τα περισσότερα από τα επιδόματα δόθηκαν και κατοχυρώθηκαν θεσμικά ως αύξηση του μισθού μετά από διεκδικήσεις των εργαζομένων.
Λίγα από αυτά κυρίως γεωγραφικά και επικινδυνότητας λειτουργούσαν ως κίνητρο για την επιλογή της συγκεκριμένης εργασίας.

H πρωτοβουλία για αλλαγή της μισθολογικής κατάστασης με το πρόσχημα της ανισότητας ξεκινά σε λάθος βάση και δεν εξυπηρετεί καμία θεσμική αλλαγή στο δημόσιο τομέα.

Το νέο μισθολόγιο πρέπει να το δούμε μέσα από ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο για τη δημόσια διοίκηση σε σχέση με την πάταξη της γραφειοκρατίας που γεννά διαφθορά και σπατάλες αλλά και μέσα από την αυξημένη παραγωγικότητα προς όφελος του πολίτη.

Έννοιες όπως η παραγωγικότητα που παλιότερα είχε άμεση σχέση με τις ώρες εργασίας, σήμερα εξαρτάται από τη σωστή αξιοποίηση του προσωπικού και τη λειτουργία των ηλεκτρονικών υπηρεσιών.

Ακόμη και η υιοθέτηση κινήτρων αποδοτικότητας όταν λειτουργεί σε δίκαιη αξιολογική βάση δεν πρέπει να είναι ταμπού αν θέλουμε σύγχρονο παραγωγικό και ποιοτικό κράτος προς τους πολίτες.

Η συνδικαλιστική επιταγή «όχι περαιτέρω μείωση στους μισθούς» δημιουργεί τη λανθασμένη εντύπωση για την αποδοχή της υπάρχουσας μισθολογικής αμοιβής.

Η διεκδίκηση πρέπει να συνδέεται άμεσα με την απαίτηση της κατοχύρωσης μιας μισθοδοτικής πολιτικής με πραγματικό αντίκρισμα της αγοραστικής δυνατότητας.

Το ζήτημα της μισθολογικής πολιτικής αποκομμένο από την υπάρχουσα φορολογική και ασφαλιστική κατάσταση αδυνατεί να συμβάλλει και να υπηρετήσει μια νέα αντίληψη για τους μισθωτούς και τη χώρα.

Η δημιουργία και εφαρμογή του νέου μισθολογίου πρέπει να είναι κοινωνικά δίκαιη και να ανταποκρίνεται στην ανάγκη για μεταρρυθμιστικές επιλογές που έχουν άμεση σχέση με την πολιτική πρόταση εξόδου από την κρίση.